monumenta.ch > Hildegardis Abbatissa > sectio 7 > bnf6796A.107 > sectio 10 > sectio 127 > Sulpicius Severus, Chronica, 1, 35 > sectio 9 > 16 > bnfGrec107.405 > sectio 52 > sectio 68 > sectio 22 > sectio 81 > bnf13028.128 > sectio 16 > sectio 134 > sectio 6 > sectio 76 > sectio 12 > sectio 51 > sectio 43 > sectio 12 > sectio 3 > sectio 71 > sectio > sectio 49 > Hieronymus, Commentarii, in Michaeam, 1, 2 > bnf426.372 > sectio 7 > sectio 15 > sectio 24 > sectio 8 > sectio 1 > bnf10439.167 v > sectio 1 > sbbMs.Phill.1698.23 > uwbM.p.th.f.68.220 > ad Romanos, 9 > Alcuinus Incertus, De divinis officiis, CAPUT XXIX. DE SABBATO IN XII LECTIONIBUS. > sectio 39 > sectio 52 > Exodus, 16 > sectio 108 > sectio 52 > salCod.Sal.X,16.397 > sectio 45 > sectio 36 > sectio 1 > sectio 14 > sectio 11 > sectio 14 > bnf7585.397 > cb101.47r > sectio 140 > uwbM.p.th.q.1a.160 > sectio 79 > sectio 37 > bnf5512.145 > sectio 21 > sectio 4 > sectio 91 > sectio 15 > bnf11947.94 r > sectio 11 > bnf10439.169 r > sectio 32 > sectio 33 > sectio 46 > sectio 3 > csg547.287 > sectio 19 > zosPa32.259r > bavPal.lat.823.317 > sectio 4 > habCod.Guelf.64Weiss..639 > bnf17226.113 > sectio 1 > sectio > csg271.211 > sectio 19 > sectio 60 > sectio 43 > sectio 25 > sectio 69 > sectio 2 > 5 > sectio 15 > sbsMin.43.138v > bnf16714.70 > sectio 69 > sectio 13 > bavPal.lat.1449.67 > Plinius, Naturalis Historia, 11 > sectio 15 > bnfGrec107.801 > sectio 13 > Hildebertus Cenomanensis, Sermones, p2, 73 > Ioannes, 12 > sectio 3 > sectio 19 > sectio 24 > sectio 115 > sectio 9 > sectio 6 > sectio 53 > sectio 2 > csg46.305 > sectio 11 > sectio 7 > sectio 10 > sectio 7

Word Selection for Searching

Report an Error in this Sectio
Hieronymus, Epistulae, 4, 112, 7
Sed ne videar adversus rationem tuam niti testium numero, et occasione virorum illustrium subterfugere veritatem, nec manum audere conserere, breviter de Scripturis exempla proponam. In Actibus Apostolorum vox facta est ad Petrum, dicens: Surge, Petre, occide, et manduca , id est, omnia animalia quadrupedum et serpentium terrae, et volatilium coeli. Quo dicto, ostenditur nullum hominem secundum naturam esse pollutum; sed aequaliter omnes ad Christi gratiam provocari. Ad quod respondit Petrus: Absit, quia nunquam manducavi commune et immundum. Et vox ad eum de coelo secundo facta est, dicens: Quae Deus mundavit, tu ne commune dixeris. Ivit itaque Caesaream; et ingressus ad Cornelium, aperiens os suum dixit: In veritate comperi, quia non est personarum acceptor Deus: sed in omni gente qui timet eum, et operatur iustitiam, acceptus est illi. Denique cecidit Spiritus Sanctus super eos; et obstupuerunt ex circumcisione fideles, qui venerant cum Petro, quod et in nationes gratia Spiritus Sancti fuisset effusa. Tunc respondit Petrus: Numquid aquam quis prohibere potest: ut non baptizentur hi, qui Spiritum Sanctum acceperunt, sicut et nos? Et iussit eos in nomine Iesu Christi baptizari. Audierunt autem Apostoli et fratres qui erant in Iudaea, quia et gentes receperunt verbum Dei. Cum autem ascendisset Petrus Ierosolymam, disceptabant adversus illum qui erant ex circumcisione, dicentes, Quare introisti ad viros praeputium habentes, et manducasti cum illis ? Quibus omni ratione exposita, novissime orationem suam hoc sermone conclusit. Si ergo eamdem gratiam dedit illis Deus, sicut et nobis, qui credidimus in Dominum Iesum Christum; ego quis eram, qui possem prohibere Deum? His auditis tacuerunt, et glorificaverunt Deum dicentes: Ergo et gentibus poenitentiam Deus ad vitam dedit. Rursum cum multo post tempore Paulus et Barnabas venissent Antiochiam; et congregata Ecclesia, retulissent quanta fecisset Deus cum illis: et quia aperuisset Deus gentibus ostium fidei , quidam descendentes de Iudaea docebant fratres atque dicebant: nisi circumcidamini secundum morem Moysi, non potestis salvi fieri . Commota igitur seditione non minima adversus Paulum et Barnabam, statuerunt ascendere, et ipsi qui accusabantur, et hi qui accusabant, ad Apostolos et Presbyteros Ierosolymam super hac quaestione. Cumque Ierosolymam perrexissent, exsurrexerunt quidam de haeresi Pharisaeorum, qui crediderant in Christum, dicentes: Oportet circumcidi eos et praecipere illis, ut servent Legem Moysi. Et cum magna super hoc verbo oriretur quaestio: Petrus solita libertate: Viri, inquit, fratres, vos scitis quoniam ab antiquis diebus in nobis elegit Deus per os meum audire gentes verbum Evangelii, et credere; et qui novit corda Deus, testimonium perhibuit, dans illis Spiritum Sanctum sicut et nobis, et nihil discrevit inter nos et illos, fide purificans corda illorum. Nunc autem quid tentatis Deum imponere iugum super cervicem discipulorum, quod neque patres nostri, neque nos portare potuimus? Sed per gratiam Domini nostri Iesu Christi credimus salvari, quemadmodum et illi. Tacuit autem omnis multitudo, et in sententiam eius Iacobus Apostolus, et omnes simul Presbyteri transierunt.